براي مقابله با آنفلوانزاي اينترنتي آماده شويد

پژوهشگران با الهام از روش‌هاي مقابله با همه‌گيري آنفلوانزاي نوع آ، روش جديدي براي حفاظت از اينترنت در برابر حملات گسترده کرم‌هاي اينترنتي يافته‌اند.

محبوبه عميدي: ساعت 5:30 روز ششم بهمن‌ماه 1381 به وقت جهاني، کرم اينترنتي Slammer فعاليت خود را آغاز و تنها ظرف مدت چند‌ دقيقه حدود 90 درصد از کامپيوترهاي آسيب‌پذير را آلوده کرد. ارتباطات اصلي شبکه قطع شد، دستگاه‌هاي خودپرداز از کار افتادند و خطوط هوائي ناچار به لغو پروازهايشان شدند. اين چنين بود که يکي از مخر‌ب‌ترين حملات اينترنتي جهان اتفاق افتاد.

آن‌چه در مورد اسلمر بسيار‌شگفت‌انگيز شد، سرعت سرسام‌آور تکثير و انتقال اين کرم اينترنتي بود، به نحوي که هيچ شانسي براي مداخله و جلوگيري از آن باقي نماند. اما اکنون که شش‌سال از اين اتفاق گذشته، مي‌توان گفت که جهان از شرايط بهتري براي دفاع در برابر بد‌افزارها برخوردار است.

به گزارش نيوساينتيست، اسکات کول از دانشگاه کاروليناي شمالي و بولسلاو زيمانسکي از مؤسسه پلي‌تکينيک رنسلر در تروي، نيويورک؛ مي‌خواهند شرايط دفاعي به مراتب بهتري را فراهم کنند. آنها سيستمي را اختراع کرده‌اند که مي‌تواند از اينترنت در برابر کرم‌ها و بدافزارهاي بسيار‌خطرناک مراقبت کند. اين سيستم بر ايجاد مکانيسم‌هاي دفاعي در قسمت‌هاي کليدي اينترنت استوار است و از لحاظ عملکرد بيشتر به سيستم ايمني در بدن موجودات زنده مي‌ماند.

  همه‌گيري آنفلوانزاي نوع آ

براي درک بهتر محدوديت‌‌ها در روش‌هاي فعلي، تصور کنيد يک ويروس زيستي شيوع پيدا کرده و براي مقابله با همه‌گيري آن، فرودگاه‌هاي بزرگ جهان تصميم مي‌گيرند اجازه ندهند هواپيماهايي که از مناطق آلوده به مقصد آنها پرواز کرده‌اند، مسافران را پياده کنند؛ اما در عوض اجازه پرواز مجدد آنها را به نقاط مختلف جهان خواهند داد.

کول مي‌گويد: «شايد با اين روش فرودگاه‌ها بتوانند ساکنان بومي را از خطر ابتلا به بيماري نجات دهند، اما در مورد ساير نقاط جهان چطور؟ مکان‌هاي ديگري که اين هواپيما فرود خواهد آمد؟ به نظر مي‌رسد قرنطينه هواپيماهاي برخاسته از مناطق آلوده و جلوگيري از پرواز آنها به اقصي نقاط جهان استراتژي به مراتب مؤثر‌تري باشد».

کول و زيمانسکي، روشي مانند قرنطينه هواپيماها را براي جلوگيري از انتشار کرم‌ها در سطح اينترنت پيشنهاد کرده‌اند. کرم‌هاي اينترنتي برنامه‌هاي نرم‌افزاري کوچکي هستند که قابليت خودتکثيري دارند. اين برنامه‌ها اگر يک کامپيوتر را آلوده کنند، از طريق آن شروع به اسکن اتفاقي ديگر کامپيوترهايي مي‌کنند که با دستگاه اول از طريق اينترنت در ارتباطند و با يافتن کامپيوترهايي که حفره امنيتي دارند، خودشان را درون دستگاه‌هاي جديد کپي مي‌کنند و با تکرار اين روش به تکثير ادامه مي‌دهند. ميزان آسيبي که يک کرم مي‌تواند به شبکه و کامپيوترها بزند، به دوچيز بستگي دارد، يکي اينکه اين کرم با چه تعداد دستگاه آسيب‌پذير مواجه خواهد بود و دوم اينکه با چه سرعتي مي‌تواند آنها را اسکن کند.

اسلمر سرعت سرسام‌آوري در اسکن کردن ميزبان‌هاي آسيب‌پذير دارد، به‌طوري‌که اين کرم اينترنتي توانست تنها در چند دقيقه 75 هزار کامپيوتر را آلوده کند. کرم ديگري به نام Code Red نيز توانست در 27 خرداد 1380، حدود 360 هزار کامپيوتر را آلوده کند. با وجود اينکه کد-رد، سرعت تکثير بسيار‌کند‌تري نسبت به اسلمر داشت، اما ميلياردها دلار خسارت به جا گذاشت.